اسطوره سازان تمدن ایرانی

مرکز رسانه ای اسطوره سازان تمدن ایرانی براساس دغدغه ی قهرمان، الگو و اسطوره سازی و پاسخ به کمبود منابع تصویری از قهرمانان، الگوها و اسطوره های دینی و بومی مورد نیاز نسل جوان و جامعه امروزی، با رویکرد تولید آثار تلویزیونی و سینمایی در ساختارهای داستانی، مستند، آموزشی، انیمیشن و سریال های تلویزیونی فعال شده است
همچنین در حوزه توزیع و پخش آثار سینمایی و سینما مارکتینگ فعال است

طبقه بندی موضوعی
بایگانی
آخرین نظرات
پیوندها

۴ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «هیچکاک» ثبت شده است

مجموعه مقالات و یادداشت‌های محمدرضا محقق
در این کتاب که مجموعا در برگیرنده 12مقاله و یادداشت و گفت‌وگو با نویسنده در حوزه سینماست، موضوعات متنوعی در حوزه سینما و دین، فلسفه فیلم، مفهوم عشق در ادبیات و سینما، تجلی امر قدسی در میدان تصویر، بازآفرینی متون مقدس در حوزه هنر هفتم و... را می‌توان شاهد بود.

از جمله ویژگی‌های مقالات این کتاب، واکاوی و نقد مفاهیم مندرج در بطن هویت سینمای ایران همچون معناگرایی، معنویت پردازی و نیز ردیابی و پی‌جویی تعامل میان هنر سینما و سایر هنرها، خاصه ادبیات و شعر است.

نقدهای سینمایی نیز علاوه بر زبان معیار خاص خود، بعضاً به آثار مهم تاریخ سینمای ایران (همچون «شب‌های روشن») اشاره دارند و خود رهیافتی بر ارزش‌های سخت افزارانه و نرم‌افزارانه این آثارند. گرچه این نوشتارها به جهت قالب ارائه‌شان در مطبوعات از حس و حال ژورنالیستی خالی نیست، ‌در عین بار معنایی و فکری، از بیان و مصادیق ژورنالیستی هم بهره‌مند است.

از جمله عناوین مقالات و مطالب کتاب می توان به تحقیقی درباره تصویرسازی سینمایی شعر معاصر، نقد و تحلیل فیلم سینمایی «شب‌های روشن»، بزرگداشتی برای علی حاتمی، تأملاتی در باب زیرساخت‌های ‌مبانی فکری آوینی و هیچکاک، درآمدی بر جلوه‌های دراماتیک عاشورا در سینما، تأملاتی در مواجهه سینمای ایران و آرمان‌های ملی، درنگی در مقوله بازآفرینی هنرورزانه مفاهیم و معارف معنوی و متون دینی، تاملاتی درنشانه شناسی سینما و قرآن، بازاندیشی مبادی و اصول سینما در بستر تجربه دینی، درنگی در سیر تطور تصویر روحانیت در سینمای ایران و... اشاره کرد.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۱ آبان ۹۶ ، ۱۶:۱۵

کشور مراکش بیش از آنکه دارای صنعت تولید فیلم باشد لوکیشنی محبوب برای فیلمسازان خارجی به ویژه هالیوودی‌هاست که بخش‌هایی از آثار خود را در این کشور آفریقایی ضبط کنند.
مراکش یا مغرب کشوری است در شمال غربی آفریقا که ساحلی طولانی با اقیانوس اطلس دارد و از شمال به جبل‌الطارق و دریای مدیترانه می‌رسد. کشور مراکش از سوی شرق با کشور الجزایر، از غرب با اقیانوس اطلس، از جنوب با کشور موریتانی و از شمال با دریای مدیترانه همسایه‌ است. پایتخت مراکش شهر رباط است. در این مقاله سعی داریم با سینمای این کشور آفریقایی آشنا شویم.

سینمای مراکش اوج و فرود زیادی را پشت سر گذاشته است که یکی از دلایل آن وضعیت حکومت و برسر کار آمدن دولت های مختلف و جنگ هاست. از سال ۱۹۱۲ تا ۱۹۵۶ فرانسوی ها این کشور آفریقایی را زیر سلطه خود داشتند و قوانین و سانسور خاصی را  برای سینما وضع کرده بودند. این قوانین تا سال های ۱۹۷۰ وجود داشت به طوری که تولید داخلی بسیار کم بود. از این لحاظ مراکش در مقایسه با کشورهای فرانسوی زبان (فرانکوفن) در آن سال ها تولیدات اندکی در زمینه سینما داشت و بدین ترتیب عرصه رقابتی خوبی برای فیلم های واراداتی بود. البته در سال های اخیر سیاست های فرهنگی مراکش تغییر کرده و به ویژه با تاسیس جشنواره بین المللی فیلم مراکش یک گام مثبت برداشته شده و این روزها سینمای مراکش صنعتی شکوفاست که در جشنواره های عربی، آفریقای یا غربی برنده جوایز ریز و درشتی می شود.

پیدایش سینما در مراکش

 سینما در مراکش قدمت طولانی دارد و تاریخ آن به یک قرن پیش برمی‌گردد، اما به طور مشخص نمی توان گفت در چه سالی سینما وارد کشور مراکش شد.

در سال ۱۸۹۶ «شوالیه بربر» توسط ژول ایتن ماری در مراکش ساخته شد. همچنین در خلال سال های ۱۸۹۵ تا ۱۹۰۵ کمپانی لومییر حدود ۱۸۰۰ فیلم تولید کرد که برادران لومییر ۶۰ تا از این فیلم های کوتاه را در شمال آفریقا ساختند و تنها فیلمی که در مراکش به تولید رسید به کارگردانی لوئی لومییر و به نام «شبان بزهای مراکشی» در سال ۱۸۹۷ بود.

با احتساب مقدمه‌ای که بدان اشاره شد می توان سینمای مراکش را به سه دوره تقسیم کرد:

دوره نخست از سال ۱۸۹۷ و جنگ جهانی اول که این دوره بیشتر  فیلم مستند تولید می شد.

دوره دوم سینمای تحت استعمار و سینمای پروپاگاندا است که باعث افتتاح کمپانی های تجاری در پایتخت مراکش شد. حدود ۳۵ فیلم در این دوره ساخته شد که این فیلم ها هویت فرانسوی داشتند. گویی در آن سال ها کشورهای شمال آفریقا در فضا و بدون تاریخ و فرهنگ شناور بودند و فرهنگ بومی از این فیلم ها حذف شده بود. در این دوره سینمای مراکش پیشرفت چندانی نداشت.

از سال ۱۸۹۷ تا ۱۹۴۴ مراکش لوکیشن فیلم‌های خارجی بی‌شماری بود که بیشتر در منطقه وَرزازات فیلمبرداری‌ می‌شدند. در این دوران استودیوهایی در شهر کازابلانکا در سال ۱۹۳۹ و در رباط در سال ۱۹۴۴ ساخته شدند. «اتللو»ی اورسن ولز در سال ۱۹۵۲ در مراکش فیلمبرداری شد. در این دوره بسیاری از فیلم‌ها متاثر از تولیدات مصری بودند مانند فیلم «پسر نفرین شده» ساخته محمد اسوفور که در سال ۱۹۵۸ به تولید رسید. سال ۱۹۴۴ مرکز سینماتوگراف مراکش (CCM) تاسیس شد.

دوره سوم در حقیقت دوران سینمای مستقل مراکش است البته این استقلال واقعی تا سال ۱۹۶۸ اتفاق نیفتاد. محمد عبدالرحمان تازی نویسنده و کارگردان مراکشی راه را برای سینمای مستقل مراکش هموار کرد. محمد عبدالرحمان تازی فیلمساز مهم این دوران بود که همراه فیلمسازانی چون مومن سمیحی (ردها ۱۹۷۰)، حبیب بنانی (Wechma-۱۹۷۰)، سهیل بنبارکا (هزار و یک دست ۱۹۷۲)، جلال فرهرتی (عروسک های روسو-۱۹۸۱)، محمد راغب (آرایشگر همسایه فقیر-۱۹۸۲) به سینمای مراکش شان و اعتبار بخشیدند.

نقطه عطف دوران معاصر سینمای مراکش روی آوردن هرچه بیشتر فیلمسازان خارجی به مراکش برای فیلمبرداری آثارشان است. در منطقه وَرزازات استودیوهایی جدیدی ساخته شده که کارگر ارزان و آب و هوای خوب ریسک مختل شدن فیلمبرداری را کم می کند.

بااینکه مردم این کشور خواهان و طرفدار تولیدات داخلی خودشان هستند ولی فیلم های مراکش خارج از مرزها چندان شهرت عالم گیری ندارنددر چند سال اخیر فیلمسازانی که در مراکش به شهرت رسیده اند بیشتر از تماشای آثار فیلمسازان جهان آموزش دیده اند. کارگردان هایی مانند نبیل عیوش، فوزی بن السعیدی، نرجس نجار، نورالدین لخمری، لیلا مراکشی از فیلمسازانی هستند که در سال های ۲۰۰۰ به این سو در مراکش فیلم های خوبی ساخته اند.

در مورد جشنواره هایی که در مراکش برگزار می شود باید گفت سال ۱۹۸۲ اولین جشنواره ملی در شهر رباط برگزار شد. در سال ۲۰۰۱ اولین جشنواره بین المللی فیلم مراکش (FIFM) با مساعدت محمد ششم پادشاه مراکش برپا شد؛ پادشاهی که عاشق سینماست و از سال ۱۹۹۹ به شدت صنعت سینمای کشورش را حمایت می کند. جشنواره فیلم مراکش هر سال در ماه دسامبر برگزار می شود.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۳۰ مهر ۹۶ ، ۱۲:۳۶

 از مل گیبسون تا ست مگ فارلن،فدریکو فلینی تا ریدلی اسکات و البته هیچکاک همگی فیلم‌هایی ساخته‌اند که پیام‌های خاص خودشان در آن گنجانده شده‌است؛ از داستانگویی‌های سمبولیک بگیر تا دیالوگ‌های زیرپوستیِ هوشمندانه.
ایدئولوژی‌ها، تئوری‌ها یا هر پیام دیگری همواره در فیلم‌ها کدگذاری می‌شوند به این امید که مخاطبان، آن پیغام‌ها را دریافت کنند چرا که راز ساختن یک فیلم موفق به‌خصوص یک فیلم داستانگو این است که از نصیحت کردن بپرهیزد. از مل گیبسون تا ست مگ فارلن،فدریکو فلینی تا ریدلی اسکات و البته هیچکاک همگی فیلم‌هایی ساخته‌اند که پیام‌های خاص خودشان در آن گنجانده شده‌است؛ از داستانگویی‌های سمبولیک بگیر تا دیالوگ‌های زیرپوستیِ هوشمندانه. در این‌جا لیست فیلم‌هایی ذکر شده است که حاوی پیام‌های فلسفی کدگذاری شده‌ای برای مخاطبان خود است.لطفا توجه داشته باشید که این فیلم‌ها براساس زمان ساخت خود شماره گذاری شده‌اند.

۰ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰ ۲۹ مهر ۹۶ ، ۱۴:۴۴

در دنیای هنر هفتم، فیلم‌های اقتباسی بسیاری از تمام مناظر، کتاب‌های مرجع‌شان را پشت سر گذاشته‌اند و در این مقاله،40 مورد از آنها را معرفی می کنیم. البته در یاداشت اصلی  چون ناظر به سینما هالییود مقاله تنظیم شده بود ۳۹ مورد معرفی شده بود که "روز واقعه" شهرام اسدی بر اساس رمان "روز واقعه" بهرام بیضایی" بهخ عنوان یک اقتباس موفق سینمایی ایرتان نیز افزوده شد.

سینما از همان ابتدا که تصمیم به اقتباس داستان‌هایی روایت‌شده در مدیوم‌هایی خارج از خود، مانند کتاب، بازی‌های ویدیویی و کتاب‌های کمیک گرفت، همواره با این چالش رو به رو بود که آیا در انتهای پروسه‌ی ساخت یک فیلم، می‌تواند طرفداران منبع اصلی داستان را راضی کند یا تبدیل به فیلمی می‌شود که نه در دنیای روز مخاطبی دارد و نه طرفداران قدیمی آن داستان از تماشایش لذت می‌برند. موضوعی که شاید در ابتدای کار ساده به نظر می‌رسید اما این روزها با چنین حجم شگفت‌انگیزی از فیلم‌های ضعیف اقتباسی و پروژه‌هایی از این دست که بعضا حتی با هزینه‌های سرسام‌آور تولید می‌شوند و در نهایت در به دست آوردن بودجه‌شان از گیشه‌ها نیز شکست می‌خورند، اهمیت بیش از اندازه‌ی خود و پیچیدگی شدیدش را نمایان کرده است. دلیل این شکست‌های عجیب و غریب هم چیزی نیست جز آن که در اغلب مواقع، تهیه‌کننده‌ها و حتی فیلم‌سازان، با نگاهی سطحی به اثر، تصمیم به ساخت فیلم‌نامه‌ای بر اساس آن و بردنش بر پرده‌ی نقره‌ای می‌گیرند و بدون توجه به محدودیت‌ها و ویژگی‌های مثبت اضافه‌ای که نسبت به مدیوم اصلی در دسترس‌شان است، انتظار خلق یک شگفتی بزرگ را دارند؛ انتظاری که به سادگی با گذشتن چند هفته از آغاز اکران فیلم، بی‌معنی بودن خودش را به نمایش می‌گذارد.

۰ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰ ۱۰ مهر ۹۶ ، ۰۸:۲۵