اسطوره سازان تمدن ایرانی

چرا نام دبیر یک جشنواره اهمیت دارد؟

اعتبار جشنواره های درجه ی الف سینمایی، به ثبات در سیاستگذاری هایشان وابستگی غیرقابل انکاری دارد. سالهاست که جشنواره ی کن با «پی یر لسکیور» و «تیه ری فرمائو»، جشنواره ی ونیز با «آلبرتو بارابادا» و جشنواره ی برلین با «پیتر کاسلیک» شناخته و به یاد آورده می شود.

در بین دبیران تاریخ جشنواره ی فیلم فجر، «سیدمحمد بهشتی» با ده دوره ی پیاپی مدیریت، صدرنشین و رکورددار است. رتبه ی دوم به «علیرضا رضاداد» با شش دبیری در دو مقطع زمانی مختلف تعلق دارد و رتبه ی سوم نیز از آنِ مدیر فقید و محبوب سینمای ایران، زنده یاد «سیف ا… داد» با پنج دبیری متوالی است.

امیدواریم ثبات بخش های مدیریتی و ساختاری جشنواره ی فیلم فجر که از معتبرترین رویدادهای سینمایی خاورمیانه است، با عُمر بیشتر و طولانی تری فرا برسد و این سیاهه، با نام هایی جدید، طولانی تر نشود.

• دوره ی اول : حسین وخشوری : (یک دوره)
• دوره ی دوم : نام دبیر جشنواره معرفی نشده است. به صورت گروهی برگزار کرده اند.
• دوره ی سوم تا دوازدهم : سیدمحمد بهشتی : (ده دوره ی پیاپی)
• دوره های سیزدهم و چهاردهم : عزت ا… ضرغامی : (دو دوره ی پیاپی)
• دوره ی پانزدهم تا نوزدهم : سیف ا… داد : (پنج دوره ی پیاپی)
• دوره های بیستم و بیست و یکم : محمدمهدی عسگرپور : (دو دوره ی پیاپی)
• دوره ی بیست و دوم تا بیست و پنجم : علیرضا رضاداد : (چهار دوره ی پیاپی) +
• دوره های بیست و ششم و بیست و هفتم : مجید شاه حسینی : (دو دوره ی پیاپی)
• دوره های بیست و هشتم و بیست و نهم : مهدی مسعودشاهی : (دو دوره ی پیاپی)
• دوره ی سی اُم : محمد خزاعی : (یک دوره)
• دوره ی سی و یکم : محمدرضا عباسیان : (یک دوره)
• دوره های سی و دوم و سی و سوم : علیرضا رضاداد : (دو دوره ی پیاپی)
• دوره های سی و چهارم و سی و پنجم : محمد حیدری : (دو دوره ی پیاپی)
• دوره های سی و ششم تا سی و هشتم : ابراهیم داروغه زاده (سه دوره ی پیاپی)
• دوره سی و نهمین : سیدمحمدمهدی طباطبایی نژاد: (یک دوره)
• دوره چهلمین : مسعود نقاش زاده : (دو دوره ی پیاپی)
• دوره های چهل و یکم و چهل و دوم : مجتبی امینی : (دو دوره ی پیاپی)
   

برنامه برمودا کامران نجف زاده از 30 دی روزهای شنبه، یکشنبه و دوشنبه ساعت ۲۰ از شبکه‌ی نسیم پخش خواهد شد.

برنامه تاک شو برمودا با شعار به وقت پیدا شدن سراغ چهره هایی که از آنها خاطره داریم رفته است
صفحه برنامه برمودا در تلوبیون

سیدشهاب الدین حسینی با انتشار ویدئویی به حواشی اخیرش پاسخ داد و از سینما خداحافظی کرد.
سید شهاب حسینی با انتشار ویدئویی بیست دقیقه‌ای به حواشی اخیرش پاسخ داد و از سینما خداحافظی کرد.
شهاب حسینی در برابر حواشی اخیر پیش آمده واکنش نشان داد و در بخش مهمی از گفته‌هایش اول خشم خود را از همکارانش در برخی موارد پذیرفت به همکارانش خواستار این شد که اگر به سینما به گونه‌ای متفاوت از او می‌اندیشند اساسا برای ایفای نقش به سراغ او نیایند.
وی در بخشی دیگر از این ویدیو گفت: در پس هر اراده‌ای برای همکاری با بنده، شبکه‌ای منظم از بدخواهان، از آن چه می‌توانستند فروگذار نکردند. برای حذف بنده زیاد خود را به‌ زحمت نیفکنید، این کوچک، خود دیرزمانی است که به‌دنبال راه نجات است.
وی در این ویدیو از دنیای بازیگری در سینما خداحافظی کرد.

شرایط حاکم بر فضای مجازی گاهی چنان با بی‌اخلاقی و ناروایی همراه می‌شود که واکنشی به جز تاسف و تاثر باقی نمی‌گذارد.

"کنت فی الرقه"، «در رقه بودم»، حکایت جوانی آلمانی تونسی تبار به نام «ابو زکریا» است ‌که پس از ظهور «داعش» فریب وعده هایش را خورده، راهی سرزمین ‌ «شام» می شود. اما خیلی زود می فهمد، این وعده ها سرابی بیش نبوده ‌است. لذا از رقه فرار کرده، به تونس بازمی گردد و در آنجا دست تقدیر او ‌را در مسیر «هادی یحمد»، نویسنده تونسی قرار می دهد. طی دیدارهایش با ‌یحمد آنچه در رقه و نبردهای داعش بر سرش رفته را نقل می کند تا این ‌نویسنده تونسی آن را به صورت کتابی چاپ و منتشر کند. ‌
خرید سفر به پایتخت داعش: خاطرات یک عضو سابق داعش

نویسنده: مهدی فخیم زده

اغراق نیست اگر این کتاب را «خواندنی ترین سرگذشتنامه در تاریخ سینمای ایران» قلمداد کنیم. مهدی فخیم زاده تنها یک کارگردان، یک بازیگر، یا یک فیلمنامه نویس نیست؛ او جزو معدود آدم های این زمانه است که با همه وجودش «زندگی» کرده است. با شهامت و بی پروایی. چند سال پیش بخشی از این «زندگی» را در گفتگویی مفصل و خواندنی با ما بازگفت و بالاخره به تصمیم اش برای نوشتن کتاب زندگینامه اش جامه عمل پوشاند.

کتاب «سینما و من (چگونه به سینما راه یافتم) نه تنها یک سرگذشتنامه بسیار خواندنی، بلکه روایتی دلنشین از تاریخ سینما در ایران است که از زاویه دید مهدی فخیم زاده روایت می شود. کتاب شامل چندین فصل است که هر کدام شامل چند زیرفصل می باشند:

بنا بر گزارش ستاد خبری جشنواره، در آیین اختتامیه هشتمین دوره جشنواره سینماحقیقت، نشان فیروزه سینماحقیقت و هدیه نفیسی به خانم «هدی هانیگمان» مستندساز برجسته هلندی اهدا شد.
هانیگمان: سینمای ایران در دنیا بهترین است
هانیگمان بعد از دریافت نشان فیروزه گفت: نمی دانم این سکه ها چقدر ارزش دارد اما خوب می دانم از موقعی که ادبیات می خواندم مشتاق ادبیات ایران بودم. اولین بار در روتردام هلند فیلمی از سینمای ایران دیدم و آن را به خاطر دارم.
وی افزود: باور دارم سینمای مستند و داستانی ایران در دنیا بهترین است. در همه جای دنیا ساختن مستند هم به لحاظ اقتصادی و هم از نظر ممیزی با مشکلاتی روبه رو است، اما این هنرها هستند که لذت زندگی را می سازند.
هانیگمان در پایان خاطرنشان کرد: می توانم ساعت ها درباره سینمای مستند حرف بزنم اما زمان نیست. از شیرین نادری (مدیر امور بین الملل مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی)، لیلا حسینی و گروه بین الملل جشنواره «سینماحقیقت» و برگزارکنندگان آن بی نهایت سپاسگذارم.
آیین اختتامیه هشتمین جشنواره بین المللی «سینماحقیقت» هم اکنون در حال برگزاری است.

علاقه و عشق به بازیگری جای خود را دارد اما بخشی از کار هنر تمرین است. در کشورهای دیگر هر بازیگری در مدت زمانی که کار ندارد به کارگاه می رود و متدهای جدید یاد می گیرد. باید توجه داشت که در این عرصه صورت زیبا کارساز نیست و سینما مانکن نمی خواهد و مخاطب وقتی بازیگر را می بیند باید آنرا قبول کند.

امسال در جشنواره فیلم عمار مستند"قهرمانان صحرا" درباره شخصیت های سریال روزی روزگای را داشتیم که در نوع خود قابل تقدیر بود. اقدامی شایسته برای زنده کردن قهرمان سازی های موفق سینما و تلویزیون ایران، موسسه سینمایی اسطوره سازان این اقدام  شایسته را ارج می نهد.

خاطره حاتمی مدتی است بیشتر بر تئاتر متمرکز شده است؛ در همین مدت کوتاه، چند نقش تاثیرگذار در چند نمایش مهم بازی کرده از جمله در «رویای نیمه شب تابستان» و «اسکورسیزی» و حالا هم مدتی است با نمایش «شیوه به قداست رساندن یک اعتراف‌کننده نامعتبر» با نویسندگی و کارگردانی آرش واحدی روی صحنه است.

اکبر زنجانپور بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون: بازی در سریال "ولایت عشق" بهترین نقطه در کارنامه کاری خود خواند و گفت: نقش و شخصیتی که در سریال "ولایت عشق" به من پیشنهاد شده بود زیبا، کار شده و درست بود و دوست داشتم آن را بازی کنم اما دلیل اصلی پذیرفتن این نقش بازی در سریالی بود که زندگی امام رضا (ع) را روایت می‌کرد.

سردار سلیمانی: سال ها فکر می کردم کاری که دوستانم در حوزه جبهه نبرد انجام می دهند، جهاداکبر است اما بعد از دیدن «محمد رسول‌الله»(ص) آقای مجیدی، دریافتم که «جهاداکبر» را ایشان در حوزه فرهنگ و هنر انجام می دهند

عادل فردوسی پور دیشب در حضور مهمان برنامه اش امید سینک، خاطره جالبی تعریف کرد.
به گزارش شفقنا ورزشی، سینک بازیکن شاهین بوشهر اصلیتی هندی دارد و حضور او در برنامه ۹۰ باعث شد تا عادل فردوسی پور خاطره بسیار جالبی تعریف کند.

او که فیلم شعله یادش آمد، با خنده گفت:«من خیلی فیلم شعله را می دیدم و چقدر خز بودم!» عادل ادامه داد:«من فیلم شعبه را ضبط کرده بودم. خیلی بدم می امد از آخر فیلم، خیلی ناراحت کننده بود که جی می مرد! هر وقت جی می مرد من گریه می کردم. فکر کنم راهنمایی بودم. آخر چه کاری بود؟ همش گریه می کردم. بعد که فیلم را ضبط کردم، آن قسمتی که جی تیر می خورد را برفک کردم و بعد آخر فیلم می آمد و آن حرکات موزون!»

افسانه بایگان در یک گفتگوی تلویزیونی از تاثیر سخنان امام خمینی(ره) بر زندگی هنری‌اش سخن گفت. بایگان شب گذشته مهمان برنامه تلویزیونی «چهل چراغ» بود و در بخشی از صحبت‌های خود از تاثیر سخنان امام خمینی(ره) بر زندگی هنری‌اش سخن گفت.

بایگان بیان کرد: «من در 19 سالگی در سریال عرفانی مذهبی «سربداران» بازی کردم، اما وقتی کار آماده شد و مسئولان دیدند، گفتند چنین شخصیتی با این پوشش، قابل پخش نیست. اما چند روز بعد حضرت امام خمینی (ره) سریال را دیدند و گفتند اگر قرار باشد شخصیت «ترکان بانو» شبیه فاطمه (س) باشد، دیگر تضاد رفتارهای آن‌ها مشخص نمی‌شود. کار هم در نهایت به همان شکل پخش شد. ایشان زندگی هنری من را رقم زدند.»

کریستوفر نولان از آن دسته کارگردانانی است که به خاطر رفتارهای عجیب و غریبش مانند همراه نداشتن گوشی تلفن همراه و یا آدرس ایمیل و همچنین تمایل شدید او به ساختن صحنه های واقعی و بی نقص مشهور شده است. اما روشی که وی با آن به این خواسته می رسد کمی آزار دهنده است.

مارک رایلنس و بَری کیوگان که در فیلم اخیر کریستوفر نولان با نام «دانکرک» (Dunkirk) در کنار هم بازی کرده اند مصاحبه ای را با روزنامه ی ایندیپندنت در مورد تجربیات خود در این فیلم و آشنایی با کریستوفر نولان و روش کار او داشته اند. این دو اعلام کرده اند که نولان شیوه ی کارگردانی خاص خودش را دارد و برخی از قوانین خشن و سفت و سخت او باید کاملاً در حین فیلم برداری رعایت شوند از جمله این که هیچ صندلی برای استراحت بازیگران وجود ندارد و کسی نیز نباید همراه خود بطری آب به سر صحنه بیاورد.